محرم ، ماه پیروزی خون بر شمشیر

بسمه تعالی

بعد از شهادت حضرت علی ع در روز 21 رمضان سال 40 ه ق مقام امامت و خلافت به امام حسن مجتبی(ع) فرزند ارشد ایشان رسید و مردم عراق و مکه و مدینه با امام بیعت کردند. معاویه که در آن زمان ، بناحق حکومت شام و مصر را در دست داشت ، از پذیرش این موضوع امتناع نموده و مقام خلافت را شایسته خود دانست.لذا آماده نبرد با امام حسن (ع) شد و با لشکری بسوی کوفه حرکت کرد و امام حسن نیز در سال 41 ه ق ، خود را برای نبرد آماده نموده و لشکر را حرکت داد . بعلت خیانت و نافرمانی بعضی از یاران و فرماندهان و ملحق شدن آنها به لشکر معاویه ، امام حسن (ع) ناچار شد بخاطر مصلحت جامعه اسلامی ، با معاویه صلح نموده و خلافت را با شرایطی به ایشان بسپارد.مواد صلح نامه امام حسن(ع) با معاویه از این قرار بود: 1- عمل کردن معاویه طبق آموزه های قرآن و سنت حضرت رسول(ص)؛ 2- بعد از معاویه، امام حسن(ع) و در صورتی که ایشان زنده نبودند، امام حسین(ع) زمام امور را در دست گیرند. 3- برچیده شدن لعن و ناسزگویی بر حضرت علی(ع) بالای منابر. 4 - برخی از حقوق مالی باید زیر نظر امام حسن(ع) اداره شود. 5 - تحت تعقیب قرار نگرفتن هیچ کس مخصوصا شیعیان و مردم عراق.امام حسن مجتبی (ع) در بقیه عمر به مفاد این صلحنامه عمل کرد و در 28 صفر سال 50 ه ق به شهادت رسید .بعد از ایشان ، امام حسین (ع) به امامت رسید و به صلحنامه برادرش پایبند بود، هر چند که معاویه ملعون، خیلی از بندهای صلحنامه را زیر پا گذاشته بود.در 15 رجب سال 60 ه ق معاویه به درک واصل شد . او قبل از مرگش بر خلاف صلحنامه ، پسرش یزید را جانشین خود نموده و از مردم بیعت گرفته بود.بعد از مرگ معاویه ،امام حسین (ع) بیعت با یزید را نپذیرفته و از مدینه به مکه رفت.مردم کوفه نیز از مرگ معاویه خوشحال شده و به امام حسین (ع) نامه نوشتند که آنان خلافت یزید را نپذیرفته و با او پیمان می بندند . امام حسین (ع) در ذیحجه همان سال در مراسم حج شرکت کرد ،که با خبر شد یزید ملعون ، به حاکم مکه ماموریت داده که به زور از او بیعت بگیرد.لذا مراسم حج را نیمه کاره رها نموده و با اهل بیت و یاران خود به سوی کوفه حرکت کرد . امام نزدیک کوفه که رسید متوجه پیمان شکنی کوفیان شد و لشکر ابن زیاد راه را بر او و یارانش بست و امام به ناچار بسوی کربلا حرکت کرد و در روز 10 محرم الحرام سال 61 ه ق بعد از شهادت تمام یارانش ، بدست شمر ملعون به شهادت رسید.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللهِ وَعَلَی الْاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ ، عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْن وَ عَلی عَلَیِ بْن الْحُسَین وَ عَلی اَوْلادِ الْحْسَیْن وَ عَلی اَصحابِ الْحُسَین